ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ. ΜΕΤΡΟ - ΗΜΕΡΑ
Ψηλός, μελαμψός άντρας εισέρχεται στο συρμό του Μετρό προς Μοναστηράκι. Κρατάει μια μαύρη Delsey τσάντα με τα δυο του χέρια, όπως θα κρατούσε ένα δίσκο. Κάθεται διαγώνια απέναντί μου. Γιατί ο ψηλός, μελαμψός άντρας, που όμως είναι Έλληνας, κρατάει μια μαύρη Delsey τσάντα κατά αυτόν τον τρόπο; Κοιτάω να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται το χερούλι της. Είναι στραμμένο προς το μέρος του οπότε δεν καταφέρνω να δω τίποτα. Βάζω το βιονικό μου αυτί σε λειτουργία μπας και ακούσω το χαρακτηριστικό ήχο τικ τακ. Τίποτα. Τον περιεργάζομαι με την άκρη του ματιού μου. Και αν χρειαστεί να τον περιγράψω στην αστυνομία; Ασπρομάλλης άντρας απευθύνει το λόγο στον ψηλό μελαμψό και κάθεται απένταντί του. Ο συνεργός. Του λέει κάτι ασυνάρτητο. Ύποπτο, σκέφτομαι. Το σενάριο αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Όπου να ‘ναι πλησιάζουμε στη στάση Αμπελόκηποι. Ο μελαμψός άντρας θα εναποθέσει διακριτικά την τσάντα στο διπλανό κάθισμα, δευτερόλεπτα πριν αυτός και ο συνεργός του πεταχτούν απο το συρμό και οι πόρτες κλείσουν πίσω τους. Επειδή υποτίθεται ότι έχω καλά αντανακλαστικά θα προλάβω να πεταχτώ έξω και εγώ. Ο συρμός θα απομακρυνθεί, και τότε για πρώτη φορά στη ζωή της Σαββατογεννημένης και σε δίσεκτο έτος το όνειρο θα βγει προφητικό: δυο τρένα συγκρούονται μέσα σε τούνελ - στο όνειρο λόγω καθυστέρησης ενός από τους συρμούς. Η σύγκρουση είναι τόσο σφοδρή που προκαλείται σεισμός πολλών ρίχτερ. Ολόκληρη η πόλη σείεται και εγώ μόλις έχω βγει από το συρμό. Είμαι ζωντανή. Γιατί όμως νιώθω σαν να είμαι ακόμα μέσα στο τρένο; Βιώνω τη σύγκρουση όπως υποθέτω θα τη βίωναν οι επιβάτες. Η αίσθηση που μου μένει είναι αυτή που έπεται μιας ολοκληρωτικής καταστροφής. Τίποτα δεν θα είναι πάλι το ίδιο. Πώς μπορείς να συνεχίσεις να ζεις με την γνώση πως τόσοι άνθρωποι πέθαναν άδικα, ενώ εσύ...
Ο μελαμψός άντρας μαζί με το συνεργό εξέρχονται από το συρμό. Η τσάντα στα χέρια του – ευτυχώς. Για άλλη μια φορά ο Sigmund είχε δίκιο - τα όνειρα δεν είναι προφητικά. Απλά εκφράζουν φόβους μας και επιθυμίες. Μπορώ τώρα να επανέλθω στον κόσμο των πραγματικών ανθρώπων.
Ψηλός, μελαμψός άντρας εισέρχεται στο συρμό του Μετρό προς Μοναστηράκι. Κρατάει μια μαύρη Delsey τσάντα με τα δυο του χέρια, όπως θα κρατούσε ένα δίσκο. Κάθεται διαγώνια απέναντί μου. Γιατί ο ψηλός, μελαμψός άντρας, που όμως είναι Έλληνας, κρατάει μια μαύρη Delsey τσάντα κατά αυτόν τον τρόπο; Κοιτάω να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται το χερούλι της. Είναι στραμμένο προς το μέρος του οπότε δεν καταφέρνω να δω τίποτα. Βάζω το βιονικό μου αυτί σε λειτουργία μπας και ακούσω το χαρακτηριστικό ήχο τικ τακ. Τίποτα. Τον περιεργάζομαι με την άκρη του ματιού μου. Και αν χρειαστεί να τον περιγράψω στην αστυνομία; Ασπρομάλλης άντρας απευθύνει το λόγο στον ψηλό μελαμψό και κάθεται απένταντί του. Ο συνεργός. Του λέει κάτι ασυνάρτητο. Ύποπτο, σκέφτομαι. Το σενάριο αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Όπου να ‘ναι πλησιάζουμε στη στάση Αμπελόκηποι. Ο μελαμψός άντρας θα εναποθέσει διακριτικά την τσάντα στο διπλανό κάθισμα, δευτερόλεπτα πριν αυτός και ο συνεργός του πεταχτούν απο το συρμό και οι πόρτες κλείσουν πίσω τους. Επειδή υποτίθεται ότι έχω καλά αντανακλαστικά θα προλάβω να πεταχτώ έξω και εγώ. Ο συρμός θα απομακρυνθεί, και τότε για πρώτη φορά στη ζωή της Σαββατογεννημένης και σε δίσεκτο έτος το όνειρο θα βγει προφητικό: δυο τρένα συγκρούονται μέσα σε τούνελ - στο όνειρο λόγω καθυστέρησης ενός από τους συρμούς. Η σύγκρουση είναι τόσο σφοδρή που προκαλείται σεισμός πολλών ρίχτερ. Ολόκληρη η πόλη σείεται και εγώ μόλις έχω βγει από το συρμό. Είμαι ζωντανή. Γιατί όμως νιώθω σαν να είμαι ακόμα μέσα στο τρένο; Βιώνω τη σύγκρουση όπως υποθέτω θα τη βίωναν οι επιβάτες. Η αίσθηση που μου μένει είναι αυτή που έπεται μιας ολοκληρωτικής καταστροφής. Τίποτα δεν θα είναι πάλι το ίδιο. Πώς μπορείς να συνεχίσεις να ζεις με την γνώση πως τόσοι άνθρωποι πέθαναν άδικα, ενώ εσύ...
Ο μελαμψός άντρας μαζί με το συνεργό εξέρχονται από το συρμό. Η τσάντα στα χέρια του – ευτυχώς. Για άλλη μια φορά ο Sigmund είχε δίκιο - τα όνειρα δεν είναι προφητικά. Απλά εκφράζουν φόβους μας και επιθυμίες. Μπορώ τώρα να επανέλθω στον κόσμο των πραγματικών ανθρώπων.
